Kalbi kıpır kıpır yerinde duramıyor. Ayaklarda bir hâl var nereye gideceğine karar veremiyor. Nasıl karar versin? Beyin durma noktasına gelmiş, emir veremiyor.
Dünya bir başka dönüyor baş ağrıtıyor. Güneş kararsız kalmış ısıtma konusunda dengede duramıyor. Ay parlak ama parlaklığı ölçüsünde aydınlatmıyor. Yıldızlar güler misin ağlar mısın modunda pas vermiyor. Bulutlar dağınık görüntü vermekten bir türlü kurtulamamış ki toplanıp içini dökemiyor. İçini dökemeyince de ağırlaştıkça ağırlaşıyor.
Ne oluyor?
Neden bu âlemden çıkamıyor bir türlü?
Yoksa okul mu başlıyor?
Yoksa ilk ayrılık araya ilk mesafe koymalar mı başlıyor?
Ayaklar artık destek almadan yürümeyi öğrenmeye mi başlıyor? Karar vermekte zorlansa da.
Beyin durma noktasına gelme pahasına da olsa kararlar alması gerektiği ile ilgili karar vermek mi istiyor?
Dünya dönüyor elbet ama artık kendisi için de dönmesi gerektiği dünyaya ilan mı ediliyor?
Başı ağrısa da ağrının sadece kendisini ilgilendirdiği günlerin geldiği mi anlaşılıyor?
Güneşin kararsızlığı ve dengesizliğine rağmen ruhunu ve bedenini kendi başına ısıtmanın vakti geldiğini mi anlıyor?
Ay aydınlatmasa da aydınlık yarınlara yürümek için kendi benliğini oluşturma çabasına mı giriliyor?
Varsın yıldızlar pas vermesin ne gülsün ne ağlasın, o artık kendi yıldızının peşine takılmanın yollarını mı arıyor?
Dağınık bulutların içini dökemeyeceğini anlamış ki toparlanıp iç dökmeyi mi öğreniyor?
Yoksa ilk prova olsun diye mi döktüğü gözyaşları?
Bu yüzden hafifledikçe hafifliyor?
Bütün bunlar kurgu mu acaba?
Yoksa yeni bir âleme geçiş mi yapılıyor?
Öyle mi, okul mu açılıyor?
İlk ayrılık, araya ilk mesafe koyuş mu başlıyor?
Yalnızlık ilk galibiyetini almanın hazzıyla ruhuna mı işliyor?
Pişmanlıklar başladı mı ki gerisin geri gitme düşüncelerinin mücadelesi veriliyor?
Yoksa yoksa tüm bunlara müsaade edilmemeliydi telkinleri mi veriliyor?
Sakin, hiçbir şey olmuyor, su akıp yatağını buluyor.
İş olacağına varıyor, olması gereken olmaya başlıyor.
Herkes kendisine biçilen rolün hakkını vermeye çalışıyor.
Bu yüzden provalar, sahne almalar, sahneden kayıp düşmeler yaşanıyor.
Sakin, okullar açılıyor.
İlk ayrılık araya ilk mesafe koyuşlar başlıyor ve iş olacağına varıyor…